Gisteren in 11 uur tijd met prachtig weer en in goed gezelschap van Beneden-Leeuwen naar ons chalet hoog in Oz-en-Oisans gereden. De laatste 30 kilometer veranderde het weer van zonnig naar bewolkt en eindigde in harde regen...
Gisteravond na het eten wilden Elice en ik dan toch echt de Alpe d'Huez zien. We zijn in het schemerdonker met volop regen naar de berg gereden en zijn er met de auto op gegaan. Hoe verder we kwamen des te stiller het werd in de auto.... Wat hoog, wat steil, wat ver... Maar ook wat ontzettend mooi en indrukwekkend.
Er ging van alles door mijn hoofd: van 'Er als een berg tegenop zien' tot 'Bergen kunnen verzetten'. En dat laatste ga ik doen: ik wil en kan bergen verzetten. Ik word hier nog meer vastberaden van: ik ga het gewoon doen, het gaat me lukken. Punt!
Vanmorgen met harde regen wakker geworden. Toch de fietskleren aan, fietsen achter in ons busje en naar het dorp gereden. Eventjes twijfel over wel of niet fietsen maar toch op de fiets gestapt en met zijn drieen de Col d'Oron gaan beklimmen, een klim van 10,5 kilometer, bijna de hele tijd in het allerkleinste verzet. Gerrie zat ver voor me uit, Elice een stukje achter me. En wat ging het goed, ik zat zelfs een beetje in mezelf te zingen op de fiets... en wat maak je ook dan onderweg leuke onverwachtse dingen mee. Ergens halverwege kwam er een man (Michiel, docent sportacademie Tilburg) naast me fietsen en we raakten aan de praat (tijdens het klimmen, ja, ja!!). Gedurende het gesprek kwam ik erachter dat net een paar minuten ervoor de zoon van Herman van het 'Hermannetje' waar ik over geblogd heb in 'Handen' mij voorbij gereden was... Boven op de col heb ik hem een hand gegeven, zo bijzonder...
En dan nog wat: Gerrie wil (nadat hij me vandaag heeft zien klimmen) dat ik mijn doel voor de Alpe d'HuZes bijstel, niet naar drie maar zelfs naar vier beklimmingen... Hij is niet de enige die de afgelopen tijd gezegd heeft dat ik er best drie kan doen. Ik kan het helemaal niet inschatten en wil goed naar mijn lijf blijven luisteren maar ik beloof dat als ik na twee beklimmingen het gevoel heb dat er nog een inzit ik dit zal doen. Dan doe ik het voor mezelf maar ook voor het KWF dus: wie steunt me voor die extra beklimming als ik voor de derde keer die berg op ga?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten