zondag 2 oktober 2011

Handen...

Zaterdag 14 mei 2011
Toen ik voor het eerst ging klimmen op de fiets heb ik ervaren wat het is om, als je het moeilijk hebt en denkt echt niet meer verder te kunnen, een warme krachtige hand op je rug te voelen die je dan net dat duwtje geeft dat je nodig hebt om boven te komen. 
Regelmatig lees ik in het jaarboek 2010 van de Alpe d'HuZes waarin o.a. interviews staan met mensen die om wat voor redenen dan ook die berg op willen fietsen.
Vandaag las ik daarin voor de tweede keer het interview met Bas Mulder, dat hij gaf nadat hij op 3 juni 2010 de Alpe d'Huez beklom. En weer kreeg ik een brok in mijn keel...
Bas Mulder ging 4 jaar lang de ziekte kanker te lijf met veel kracht en doorzettingsvermogen. Hiermee dwong hij respect en bewondering af bij veel mensen. Hij fietste 4 jaren mee met de Alpe d'HuZes, soms met kanker, soms genezen en fietsend voor anderen. Op 3 juni 2010 fietste Bas een keer omhoog. In het interview omschrijft hij wat dit met hem doet. Het deel wat me vooral bij blijft en ontroert is als hij beschrijft wat hij voelt als hij tijdens de zware beklimming op zijn onderrug twee warme handen voelt, lieve handen: een 'Hermannetje'. Een 'Hermannetje' is in het leven geroepen toen Herman Houweling, een fervent Alpe d'HuZesser, is overleden. Wanneer iemand het moeilijk heeft tijdens het klimmen probeer je deze te helpen. Door hem te motiveren, tegen hem te praten en even te duwen: een 'Hermannetje'.
Handen.... lieve handen, warme handen, sterke handen, helpende handen, troostende handen, beschermende handen, in goede handen zijn...
Bas is dankzij de handen van velen de berg op gekomen, opgeven was voor hem geen optie. Toch is Bas op 9 september 2010 overleden, 24 jaar jong, hij kon de wedstrijd van zijn leven niet winnen...
Mijn handen typen nu dit blog, waardoor er iedere keer weer geld binnen komt voor mijn actie... Dat geeft mij het gevoel dat ik niet met lege handen sta en wij met zijn allen het KWF een handje helpen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten