Pronkstuk

Zondag 30 januari 2011

In de kerstvakantie ben ik voor de aankoop van een wielrenfiets op pad geweest. Ik heb mijn ogen uit gekeken in de winkel (helemaal in Bergen op Zoom) die gespecialiseerd was in wielrenfietsen en accessoires. Zelfs voor de simpelste dingen, bijvoorbeeld een bidonhouder, kon je kiezen uit wel 6 varianten! De verkoper had al snel door dat mijn vriendin en ik weinig kaas hadden gegeten van de techniek van een wielrenfiets. Hij richtte zijn vragen al snel op de man van mijn vriendin die hier gelukkig veel van weet. Ik heb het maar over me heen laten komen en goed geluisterd of ik er toch iets van op kon pikken. Je voelt je dan toch aardig 'blond' in zo'n 'mannenwinkel'...
Maar goed: ik weet nu wel dat carbon het lichtste materiaal is waarvan een fiets op dit moment gemaakt is, dat 'wsd' betekent dat het een vrouwenfiets is met een korter frame, dat het schuin lopen van de stang 'slooping' heet (weet niet eens of je het zo wel schrijft), dat een vrouwenzadel korter en zachter is dan een mannenzadel en dat 'spd' te maken heeft met de plaatjes onder je wielrenschoenen waarmee je jezelf vastklikt in de pedalen. Waar ik me in de winkel wel mee bemoeid heb is de prijs en uitvoering van mijn fiets en de kleur. Het oog wil ook wat, toch?
En sinds vrijdagavond staat hij te pronken midden in onze huiskamer: mijn nieuwe wielrenfiets! Het is natuurlijk niet de bedoeling dat die daar blijft staan maar voor dit weekend wel, kan ik er af en toe even naar kijken...
De spullen heb ik, nu die berg nog op....