'Vrouw en fiets'

Zondag 20 februari 2011

Dit weekend las ik een recensie van een boek dat in maart gaat verschijnen. De titel van het boek is 'Vrouw en fiets' (isbn 9789020410419) en is geschreven door twee vrouwen: een toerfietser en een profwielrenner. Ze hebben het boek geschreven omdat steeds meer vrouwen de overstap maken van de sportschool naar de weg. En dan het risico lopen te verdwalen in een door mannen gedomineerde wereld. De twee auteurs schrijven o.a. het volgende over hun boek: 

"Vrouwen fietsen anders dan mannen. Wij kletsen graag onderweg, hebben geen zin om bij elk plaatsnaambord onderweg een sprintje te trekken en

voelen er al helemaal niks voor om urenlang op internetfora uit te zoeken welke wielen en welk frame het beste zijn. Wielrennen moet vooral leuk zijn, vinden wij. Je bent lekker buiten. Je komt nog eens ergens. Je boekt snel vooruitgang. En vooral: zeg maar dag tegen je cellulitis en hallo tegen je waanzinnig strakke bruine benen."

Voor een deel hebben ze gelijk: ik verdiep me (nog) niet of heel weinig in de techniek van de fiets, ik vind het heerlijk om buiten bezig te zijn en voel dat mijn conditie iedere week beter wordt. Van cellulitis heb ik geen last, strakke benen had ik al van het hardlopen maar ze zouden wel wat bruiner mogen zijn. Komt vanzelf in het voorjaar. En inderdaad: fietsen is gewoon leuk.

Maar dat alleen vrouwen onderweg graag kletsen wil ik toch even nuanceren. Vanochtend heb ik voor het eerst met een groep gefietst bestaande uit 4 vrouwen en 6 mannen. En die mannen konden er wat van. En dan bedoel ik niet alleen fietsen! Er werd heel wat afgekletst over en weer en op momenten dat ik al mijn energie en adem nodig had om bij te blijven en daarom zo kort mogelijk antwoord gaf met "O ja?", "Nee toch!" en instemmend "humde", bleven mijn mannelijke gesprekspartners gewoon verder vertellen. En van mij mogen ze. Ik vind het wel gezellig. Je leert mensen kennen, bent afgeleid en voor je het weet ben je weer een paar kilometer verder.  

Het boek "Vrouw en fiets" pretendeert een even vermakelijk als onmisbaar handboek voor de fietsende vrouw te zijn. Er worden allerlei adviezen gegeven (van ontbijtkoek onderweg tot het soepel wisselen van een bandje), er worden smeuïge anekdotes verteld, advies ingewonnen bij professionals en antwoord gegeven op de meest uiteenlopende vragen.

Als er tips worden gegeven over hoe je op onverwachte momenten op tijd uit je 'voetklikjes' los komt is het misschien voor mij wel de aanschaf waard. Want dat is me afgelopen vrijdag voor het eerst (en hopelijk voor het laatst) overkomen. Het is een vreemde gewaarwording om op het wegdek te belanden met je voeten vast aan de pedalen en je fiets tussen je benen...

Maar ach, voor zoveel dingen is er een eerste keer. Wat dacht je van het beklimmen van de Alpe d'Huez.....